Zasady obowiązujące przy spawaniu stali nierdzewnej

Podstawowa definicja mówi, że stal nierdzewna to stop żelaza zawierający ≥ 10,5% chromu i ≤ 1,2% węgla, czyli pierwiastków przekładających się na dobre właściwości materiału. Mówiąc o stali nierdzewnej na myśl przychodzi jednak przede wszystkim trwałość, uniwersalność, estetyka, a także odporność na korozję. Jakie zasady obowiązują w czasie spawania stali nierdzewnej? Temat ten omawiamy w naszym artykule.

Jaką metodą można spawać stal nierdzewną?

Stal nierdzewną można spawać przy pomocy metody MIG i metody TIG.

Spawanie MIG wiąże się z wykorzystaniem gazu (głównie argonu) i drutu spawalniczego wykonanego ze stali nierdzewnej – co więcej jakość tych materiałów powinna być do siebie zbliżona. Spawanie stali metodą MIG jest efektywne i stosunkowo łatwe – można łączyć nawet długie odcinki metalu, co przykłada się na większe tempo pracy. 

Jak już wspomnieliśmy, drugą ważną metodą jest spawanie TIG. Proces ten również wymaga wykorzystania gazu i elektrody ze stali nierdzewnej. Zalety tej opcji to przede wszystkim brak konieczności przeprowadzenia dodatkowej obróbki, mała ilość odprysków i odkształceń, a także duża estetyka i wysoka jakość spawu.

Spawanie stali nierdzewnej – o czym pamiętać?

Podczas spawania stali nierdzewnej warto pamiętać o kilku zasadach. Oto najważniejsze z nich:

• duże znaczenie ma właściwie dobrany gaz (w metodzie TIG jest to hel, argon lub mieszanka tych gazów, a w metodzie MIG – argon), ponieważ wpływa on na przewodnictwo cieplne, punkt rosy, energię jonizacji, a także na kształt spoiny, napięcie łuku i skład stopiwa,
• na wynik spawania i trwałość łączenia ma wpływ również odpowiedni dobór natężenia prądu, prędkość spawania, materiał, z jakiego powstała elektroda, a nawet jej średnica.